Top News



Με μια πρώτη ματιά τα δημιουργήματα του καλλιτέχνη Κρεγκ Τρέισι είναι απλώς ενδιαφέροντα, για κάποιον πιο ενθουσιώδη ίσως και εντυπωσιακά. Όποιος βγάζει συμπεράσματα βιαστικά, όμως, χάνει τη μαγεία. Και η μαγεία του 44χρονου από τη Νέα Ορλεάνη κρύβεται στην…
παρατήρηση. Κοίτα πίσω από το ανθισμένο λιβάδι. Κρύβεται μια γυμνή γυναίκα!
Προβολή εικόνας σε κανονικό μέγεθος
Ο ταλαντούχος Αμερικανός περνάει τις περισσότερες ώρες της ημέρας σκυμμένος πάνω από τις γυναικείες καμπύλες καθώς προσπαθεί να το χρωματίσει πόντο – πόντο έτσι ώστε να δημιουργήσει μια όμορφη ψευδαίσθηση. Ακόμη και όταν σε έκθεσή του τοποθέτησε μια γυμνή γυναίκα στο κέντρο ενός πίνακα και ζωγράφισε πάνω της το πρόσωπο μιας τίγρης οι επισκέπτες δυσκολεύονταν να ξεχωρίσουν το ζωντανό κορμί από τον άψυχο καμβά.
Μέχρι σήμερα έχει μεταμορφώσει σε έργα τέχνης περισσότερα από 400 γυναικεία σώματα τα οποία μάλιστα δεν είναι μοντέλων αλλά καθημερινών ανθρώπων. «Το να βρω ένα μοντέλο δεν ήταν ποτέ δύσκολη υπόθεση για μένα. Κι ας έπρεπε να μείνει ακίνητο το σώμα για πάρα πολλές ώρες. Ποτέ δεν χρησιμοποίησα πρακτορεία και μάνατζερ για να βρω ένα μοντέλο. Τώρα τελευταία μάλιστα με βρίσκουν, συνήθως, εκείνα», λέει ο Κρεγκ Τρέισι καθώς παριστάνει την πέρλα μέσα στο… ζωντανό όστρακο.

(Σε δημοπρασία στο Sotheby's του Λονδίνου)

Το αντικείμενο της συλλογής Γλύξμπουργκ, νούμερο 324 στους καταλόγους σας, η χειροποίητη ασημένια κλανιόλα του Βασιλέως Γεωργίου του Β', κατασκευασμένη από τον οίκο Bochler (μπόχλερ) του Αμβούργου το 1894. Τιμή εκκίνησης 75000 στερλίνες. Ακούω 75000;




Μάθετε για το ιστορικό και τιμημένο όργανο 
απαγωγής των δύσοσμων αερίων εκτός δωματίου !
   Η ιστορία μας αρχίζει (και τελειώνει φυσικά) στα Επτάνησα του περασμένου αιώνα, όπου οι ευγενείς σκαρφίστηκαν έναν ομολογουμένως ιδιαίτερο τρόπο για να απαλλαχθούν από τις δυσάρεστες αναθυμιάσεις κατά τη διάρκεια της νύχτας. Ναι, καλά καταλάβατε, η κλανιόλα ήταν απαραίτητο οικιακό σκεύος στα σπιτικά της υψηλής κοινωνίας των Επτανήσων, σαφώς ορισμένη στα προικοσύμφωνα της εποχής για το νυφικό κρεβάτι!


   Η ιδιόρρυθμη συσκευή με την απλούστατη λειτουργία αποτελούταν από ένα χωνί και ένα μακρύ λάστιχο, το οποίο δεν χρησίμευε σε τίποτα άλλο από το να διοχετεύει τις ενοχλητικές οσμές της πορδής, που εγκλωβίζονται συνήθως κάτω από τα σκεπάσματα, μακριά από το κρεβάτι του αντρόγυνου.
   Όσο κι αν ο όρος εγείρει σήμερα υποτιμητικές συνδηλώσεις, η ξακουστή κλανιόλα έζησε και βασίλεψε επί μακρόν στα Επτάνησα, με τον όρο να αντλεί την καταγωγή του από την κερκυραϊκή διάλεκτο, αν και οι ρίζες της χάνονται στα βάθη των ετών. Το εργαλείο που κρατούσε τα πράγματα στην κρεβατοκάμαρα καθαρά και ευωδιαστά έφτανε μέχρι το παράθυρο, για να βρίσκουν τη λυτρωτική διέξοδό τους οι δυσώδεις αναθυμιάσεις της νύχτας. Συνήθως ήταν υφασμάτινο ή δερμάτινο, υπήρχαν ωστόσο και ασημένιες εκδοχές του.
   Το καινοτόμο σύστημα εξαερισμού του κρεβατιού αποτελούσε μάλιστα απαραίτητο συμπλήρωμα της νυφιάτικης επτανησιακής προίκας, που όριζε ρητά την κλανιόλα στα απαραίτητα αξεσουάρ του κρεβατιού για το νιόπαντρο ζευγάρι: κοκετίνα με ντεστιέρες και μπαλντακί (κρεβάτι με κάγκελα και ουρανό δηλαδή), μαξιλάρια με ντεμέλες ρικαμάδες (μαξιλάρια με κεντημένες μαξιλαροθήκες), τσαγκούλι (δοχείο νυκτός),αναπαψόλια, σκαλνταλέτο και φυσικά η κλανιόλα (ή κλανιόρα), ο σωλήνας που κρέμεται πίσω από το κρεβάτι για την απομάκρυνση των δυσάρεστων οσμών. 
   Η κλανιόλα εισήχθη στην τάξη των επτανήσιων ευγενών από τους αριστοκράτες της Ευρώπης, κυρίως μέσω Ιταλίας(«piritera»), όπου το οικιακό σκεύος χρησιμοποιούταν κατά κόρον. Ήταν μάλιστα η συχνή βρώση οσπρίων που επέβαλε τη χρήση της κλανιόλας στα σπιτικά των επτανήσιων ευγενών !
   Εκδοχή της επτανησιακής κλανιόλας συναντούμε και στην Κύπρο, με το ένδυμα (που έμοιαζε με σκελέα) να φοριέται από τον άντρα και να δένεται σφιχτά στη μέση και τους αστραγάλους για να φυλακίζει εντός του τα δύσοσμα αέρια, τα οποία έβρισκαν διέξοδο από ελαστικό αγωγό εκτός δωματίου.
   Ο θρύλος θέλει μάλιστα βασιλική κλανιόλα να βγαίνει σε δημοπρασία στον οίκο Sotheby's του Λονδίνου, απ' όπου και το κάτωθι απόσπασμα: «Το επόμενο αντικείμενο της συλλογής Γλύξμπουργκ, νούμερο 324 στους καταλόγους σας, είναι η χειροποίητη ασημένια κλανιόλα του Βασιλέως Γεωργίου του Β', κατασκευασμένη από τον οίκο Bochler του Αμβούργου το 1894. Τιμή εκκίνησης 75.000 στερλίνες. Ακούω 75.000;»...



lolanaenaallo
via
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΓΗ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ…
Αραβία η Γη του πυρωμένου ανέμου, των ερήμων και των Νομάδων, τι είναι αυτό άραγε που γοητεύει τον δυτικό άνθρωπο από τις τραχιές εκείνες χώρες της ανατολής με τα, πολλές φορές, σκληρά έθιμα και τους παράξενους εξωτικούς σχεδόν τρόπους;

Η απάντηση είναι απλή, από την στιγμή φυσικά που θα την σκεφτεί κανείς, η Μαγεία, οι μύθοι και οι θρύλοι των πονηρών Τζίνι, των πνευμάτων που καβαλάνε τον άνεμο και ταξιδεύουν στις καυτές ερήμους και στις πλινθόχτιστες αραβικές πόλεις. Ήμουν 17 χρονών όταν ταξίδεψα στην Δαμασκό και από εκεί στην Αρχαία Πόλη, δευτερεύουσα κωμόπολη σήμερα, Χαλέπι. Η Ελληνική Ονομασία της Αλεπού, παραπέμπει στο μικρόσωμο αρπακτικό εκείνο ζώο που περιπλανιέται στις ερήμους, πόλη μικρή αλλά με ιστορία που χάνεται στα βάθη του Χρόνου…

Εκεί είχα και την Πρώτη Επαφή μου με τις γητειές του Αραβικού Λαού και μάλιστα με αυτές που δεν έχουν νοθευτεί από τον Μεταγενέστερο Δυτικότροπο τρόπο Θέασης και πρακτικής. Στην διαδρομή από την Δαμασκό μέχρι το σπίτι στο οποίο θα μας φιλοξενούσαν, εκτός από το κιτρινωπό μάρμαρο από το οποίο ήταν φτιαγμένα τα σπίτια κάνοντας τα να φαίνονται σαν από άμμο φτιαγμένα, τίποτα δεν μου ξύπνησε τον ρομαντισμό εκείνον που μας μετέδιδαν τα αραβικά παραμύθια και ο κινηματογράφος. Αντιδραστικός και Καχύποπτος, όπως ήμουν, σκέφτηκα ότι τα παραμύθια όσο και αν θέλουμε στην φαντασία μας να είναι αληθινά παραμένουν Παραμύθια, γραώδεις μύθοι που διηγούνται οι παλιοί στα παιδιά για να τρομάξουν ή να κοιμηθούν το βράδυ. Και έτσι συνέχισε όλη η πρώτη εβδομάδα φιλοξενίας, πέραν του παράξενου για μένα τρόπου διαβίωσης τους, όλα κυλούσαν εντελώς φυσιολογικά, εκτός από ένα γεγονός που συνέβαινε κάθε απόγευμα πριν την δύση του ήλιου. Σχεδόν κάθε μέρα εκτός την Ημέρα της προσευχής που είναι η Παρασκευή, μαζεύονταν πολλές φίλες και γειτόνισσες της οικοδέσποινας μας, της Νατζάχ και κλείνονταν στο μεγάλο Σαλόνι.

Η ΜΑΓΙΚΗ ΣΥΝΑΞΗ
Μια μέρα παρακινούμενος από το ελάττωμα της περιέργειας το οποίο τότε είχα σε μεγάλο βαθμό με έκανε να κρυφτώ πίσω από έναν μεγάλο ξύλινο Μπουφέ που κάλυπτε την βορινή μεριά του καθιστικού, ώστε να παρακολουθήσω την μυστική τους σύναξη (Την Γλώσσα την καταλάβαινα κάπως γιατί είχα μεγαλώσει με Κηδεμόνα Άραβα). Όταν μαζεύτηκαν όλες η ….. άναψε πολλά κάρβουνα σε ένα μαγκάλι όπου έριξε μέσα μεθυστικά εξωτικά αρώματα, έπειτα άρχισαν και έψελναν διάφορα, τα οποία ομολογώ ότι δεν κατάλαβα, κρατώντας ένα στρόγγυλο ιριδίζων αντικείμενο το οποίο ήταν από ότι είδα αργότερα ζωγραφισμένο Μάτι. Ήταν λες και οι χίλιες και μία νύχτες ξύπνησαν από το όνειρο τους και ξεχύθηκαν με βία στον κόσμο μου. Όταν τέλειωσαν όλα βγήκα από την κρυψώνα μου και πήγα τρομοκρατημένος για ύπνο. Το μάτι προορίζονταν καθώς είδα την επόμενη μέρα για την νύφη μίας γειτόνισσας, όταν το πήρε στα χέρια της, δήθεν ως κόσμημα, μετά από αρκετή ώρα ένιωσε ζαλάδες και άρχισε να έχει σπασμούς. Αργότερα ο γιος της έξαλλος ήρθε στο σπίτι της …. και της πέταξε το μενταγιόν. Εγώ που δεν είχα πειστεί για όλα αυτά φέρνοντας πάντα στο μυαλό μου το επιχείρημα της επιληψίας, το πήρα από κάτω και αφού ζήτησα άδεια από την οικοδέσποινα, το έβαλα στα πράγματα μου.

Γυρνώντας στην Ελλάδα, από κάποιο ίσως πείσμα της μοίρας, δεν είχα αισθανθεί το παραμικρό άσχημο συναίσθημα ή αδιαθεσία ή κάτι ανάλογο. Όμως, αργότερα και ξεκινώντας το σχολείο άρχισα να έχω ξαφνικές ζαλάδες, σπασμούς και μείωση της όρασης ακόμα κα τότε όμως αρνήθηκα να πιστέψω ότι είχε σχέση με όλα αυτά το πανέμορφο αυτό μενταγιόν, όμως η ζωή μου χειροτέρεψε και έγινε πολύ δύσκολη ώσπου με τα πολλά ο κηδεμόνας μου με έπεισε να κάψουμε το μάτι και να το πετάξουμε στην Θάλασσα. Τότε όλα ξανάγιναν φυσιολογικά….μετά από καιρό ρωτώντας τον τι ήταν όλα αυτό που μετέτρεψε την ζωή μου σε καθαρτήριο, μου είπε απλά μια λέξη Τζίνι…

ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ
Τι είναι Όμως αυτές οι Οντότητες, οι τόσο γνωστές στους θρύλους και τους μύθους που μας ήρθαν από την Ανατολή; Τα Τζίνι, ή για να τα πούμε καλύτερα τα ντζιν, ως πνεύματα συναντώνται ήδη στις προϊσλαμικές παραδόσεις των Σημιτικών Λαών 7000 πριν ως προγονικά πνεύματα ή ακόμα και ως θανατηφόροι σεξουαλικοί δαίμονες που παρέσυραν τους αφελείς, (σχεδόν σαν τα Ίνκουμπους και Σούκουμπους, τους σεξουαλικούς δαίμονες της δικής μας παράδοσης) και κυριαρχούσαν στον νυχτερινό έναστρο ουρανό της ερήμου. Σύμφωνα με τις Λαϊκές Δοξασίες ζούσαν στην Κάφ, μια Υπερβατική Διάσταση που στο νου των νομάδων ήταν γνωστή ως χώρα των σμαραγδένιων βουνών. Εκτός από ανθρώπινη μορφή μπορούσαν να πάρουν μορφή φιδιού η μαύρου σκύλου, προκειμένου να τρομάξουν τους θνητούς.

ΙΣΛΑΜ ΚΑΙ ΤΖΙΝΙ
Αργότερα, όταν ο Μωαμεθανισμός έγινε η Νέα Θρησκεία των Αράβων, το Ισλάμ κράτησε στους κόλπους τους την πίστη στα Τζίνι, το Κοράνι μάλιστα αφιερώνει στα πλάσματα αυτά, πέραν των διάσπαρτων αναφορών, ένα αυτοτελές κεφάλαιο, την Σούρα Ελ-Τζιν. Αλλά και οι Χαντίθ, οι προφορικές παραδόσεις περί του Μωάμεθ και της καινούργιας του Θεοφιλοσοφίας, έχουν συμπεριλάβει στις διδασκαλίες τους τα τρομερά Τζίνι. Έτσι πληροφορούμαστε ότι ο Ισλαμικός κόσμος και επισήμως αναγνωρίζει την ύπαρξη αυτών των πνευμάτων που έχουν δημιουργηθεί από άκαπνη φωτιά, πριν ακόμα ο Αλλάχ ο Παντοδύναμος πλάσει τον άνθρωπο από χώμα. Υπάρχουν σύμφωνα με το Ιερό Βιβλίο των Μουσουλμάνων και καλά αλλά και ασεβή τζίνι. Τα πρώτα είναι καλότυχα και αγαθά, Τα δεύτερα όμως είναι ακόλουθοι του Φοβερού Ιμπλίς, του διαβόλου, που αρνήθηκε την Εντολή του Αλλάχ να προσκυνήσει τον Άνθρωπο. Ο Μωάμεθ προειδοποιεί τους πιστούς να αποφεύγουν την κατεργαριά και την πονηριά τους, κρατώντας τα παιδιά τους προστατευμένα, ιδιαίτερα την νύχτα όπου παραμονεύουν προκειμένου να βλάψουν τα γεννήματα των ανθρώπων. Αυτά στο τέλος τον καιρών θα γίνουν με τον κύριο τους, τον αποστάτη οι φλόγες της κόλασης.

ΓΡΗΜΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΖΙΝΙ…
Στον Μεσαίωνα, τα τζίνι κάνουν την εμφάνιση τους στα Γρημόρια, στα μυστηριώδη μαγικά ημερολόγια. Εκεί, οι θρύλοι τα θέλουν να υποτάσσονται στον Σοφό Βασιλιά του Ισραήλ Σολωμόντα μέσω ενός χάλκινου και σιδερένιου Δακτυλιδιού με εγχάρακτη πεντάλφα, δώρου του Θεού στον Μονάρχη. Σε αυτές τις Παραδόσεις τα δυτικά δαιμονικά πνεύματα συμπλέκονται με τα αραβικά τζίνι, σε μία μάλιστα ιστορία ένα Τζίνι που ονομάζεται Ασμοδαίος, ο οποίος κατ’ ουσία είναι εβραϊκός Δαίμονας, ζηλιάρικο καθώς ήταν προσπάθησε να πετάξει το μαγικό Δακτυλίδι στην Θάλασσα. Ο Δίκαιος όμως Σολομώντας το τιμώρησε φυλακίζοντας το σε ένα χάλκινο σκεύος.

ΟΙ ΠΥΡΙΝΕΣ ΦΥΛΕΣ…
Πριν σας δώσω τα απλά κλειδιά, που θα σας φέρουν σε επαφή με τις γητειές και τα ξόρκια της πύρινης φυλής των γοητευτικών αυτών πνευμάτων θα πρέπει να τα χωρίσουμε σε κατηγορίες ώστε να βοηθηθούμε αργότερα στην επιλογή του κατάλληλου, σχετικά με το σκοπό μας, Πνεύματος. Τα Τζίν έχουν ονόματα και χρώματα ανάλογα την μορφή, τις ιδιότητες και την ηλικία τους!

Έτσι έχουμε τα Γκούλς, αυτά, κατοικούν στα νεκροταφεία και σε ερείπια παλιών σπιτιών, πόλεων, χωριών κτλ αγαπούν την νύχτα και εμφανίζονται μόνο κατά την διάρκεια της. Το όνομα τους επικαλείται σε νεκρομαντικές εργασίες καθώς και κάποιος θέλει να προκαλέσει καταστροφή μιας η ενός αντιζήλου.

Η δεύτερη φυλή τους είναι η Χίνας, πλάσματα πολύ δυνατά που παίρνουν την μορφή σκύλου. Λένε ότι τα περισσότερα τζίνι από τα Χίνας προσκύνησαν τον Θεό και δέχτηκαν Το Ιερό Βιβλίο, Το Κοράνι, καθώς και την Πίστη του Προφήτη, του Μωάμεθ. Η Ευεργεσία αυτών αν εργαστεί μαζί τους ο μάγος είναι μεγάλη, δίνουν Σοφία, παραδείσια οράματα, φέρνουν αφθονία αγαθών και χαρίζουν κοινωνική άνοδο και αναγνώριση. Αρκεί ο γητευτής να είναι ενάρετος και πιστός στον Νόμο του Θεού.

Την τρίτη φυλή, τους Ιφράτ είναι καλό να μην τους επικαλεστεί κανείς, η παράδοση τους θέλει διαβολικούς και βίαιους . Έτσι σίγουρα θα οδηγήσουν αυτόν που θα τα ενοχλήσει στην Άβυσσο της τρέλας μέσα από σκοτεινά όνειρα και εφιαλτικά οράματα. Αν παρόλα αυτά επιμένετε, η ιδιότητα τους είναι να κάνουν κακό στους εχθρούς σας και να συνομιλούν με τον κόσμο των νεκρών.

Ο επόμενος τύπος Τζίνι, οι Τζαν είναι όντα αγαθά και καλά, ζουν στις ερήμους και αγαπάνε τους ανθρώπους. Προσφέρουν προστασία στα ταξίδια εξορκίζουν τους γκουλς και γενικά κάθε βαμπιρική και αρνητική δύναμη. Για αυτό οι γητευτές ζητούν την αρωγή τους σε όλα τα ξόρκια προστασίας.

Η επόμενη κατηγορία, η ομάδα των Σαϊτάν, δεν είναι τόσο φιλική με τους θνητούς, είναι πνεύματα επανάστασης και εχθροί κάθε καλού αυτά δεν συνεργάζονται με τους ανθρώπους και κανείς δεν τα επικαλείται εκτός και αν επιζητεί τον θάνατο του.

Τα εξυπνότερα όμως τζίνι είναι η φυλή των Σιλάτ, συνεργάζονται με τον άνθρωπο και αν μπορέσεις να τα υποτάξεις σου ικανοποιούν κάθε σου επιθυμία.

Τελευταία κατηγορία και η πιο παράξενη είναι οι Νάσνας. Οι χίλιες και μια Νύκτες θέλουν τα όντα αυτά να προέρχονται από την ένωση ανθρώπων και κάποιας φυλής τζίνι των Σικ. Αυτοί είναι πολύ κοντά στα δικά μας μαγικά όντα, τις νεράιδες και τα ξωτικά. Οι Νάσνας συνήθως δίνουν ενέργεια σε μαγικές εργασίες που έχουν να κάνουν με συναισθήματα.

ΞΟΡΚΙΑ ΚΑΙ ΓΗΤΕΙΕΣ ΤΩΝ ΤΖΙΝΙ …
Τώρα που δώσαμε μια ιδέα σχετικά με το τι είναι το γένος των Τζίν και ξεκαθαρίσαμε τις ιδιότητες και τους τύπους τους μπορώ να σας δώσω έναν τρόπο να ενισχύσετε τα ξόρκια και της γητειές σας με την εκπληκτική δύναμη αυτών των πλασμάτων.

Πρώτα απ’ όλα πρέπει να καταλάβουμε ότι τα Τζίνι υπάρχουν ανάμεσα στους κόσμους, στο μεταίχμιο του υλικού και αστρικού κόσμου, για αυτό πρέπει να χειριζόμαστε αυτές τις ενέργειες με υπευθυνότητα και πολλή προσοχή. Αφού λοιπόν αποφασίσαμε σοβαρά να ασχοληθούμε με αυτά τα πνεύματα θα πρέπει να καθορίσουμε το σκοπό μας ώστε να βρούμε την κατάλληλη κατηγορία Τζιν, της οποίας τις ενέργειες θα χρησιμοποιήσουμε. Επίσης θα πρέπει να διαλέξουμε ένα Φυλακτό, το οποίο μπορεί να είναι ένα κόσμημα μεταλλικό, ένα δακτυλίδι ή κάτι ανάλογο, ώστε να μπορεί να φορτιστεί. Αφού γίνει αυτό θα πρέπει να αγοράσετε η να κατασκευάσετε ένα πουγκί στο χρώμα της οντότητας που θέλετε να ενισχύσει το φυλαχτό και τον σκοπό σας.

Αυτά τα χρώματα είναι το Μπλε, για τζίνι αρχαία και σοφά, το κίτρινο για αρχηγούς φατριών, αυτοί είναι λιγότερο ισχυροί από τα Μπλε αλλά πανούργοι και με μεγάλη επιρροή σε άτομα με εξουσία, Το Μαύρο για Τζίνι ισχυρά, που φαίνεται να είναι βασιλιάδες λεγεώνων. Τέλος το Πράσινο και το Κόκκινο για νεαρά και λιγότερο επικίνδυνα για τον άνθρωπο πνεύματα. Αυτά τα τελευταία συνιστώ ιδιαίτερα για τους αρχάριους λόγω της συγκαταβατικής και περισσότερο αγαθής τους Φύσης. Έπειτα θα πρέπει να προμηθευτείτε ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί και καθαρό καπνό. Όταν έχετε κάνει όλα τα παραπάνω τότε μπορείτε να προχωρήσετε στην γητειά σας και να φέρετε στην ζωή σας αυτό που επιθυμείτε.

Και σε αυτήν την τεχνική θα πρέπει να οραματιστείτε γύρω σας έναν λευκόχρυσο κύκλο προστασίας από τις αρνητικές δυνάμεις που θα επιχειρήσουν να εισβάλουν στον χώρο σας και την αύρα σας, ανάψτε πολύ θυμίαμα, κατά προτίμηση Γιασεμί, μέσα σε δυο πήλινα θυμιατά το ένα στο βορρά το άλλο στον νότο. Ύστερα υψώστε το φυλακτό το οποίο θα έχετε τοποθετήσει πάνω στο πουγκί και αρχίστε να υφαίνετε το ξόρκι σας λέγοντας “ Στο όνομα του Αλάχ, του Ενός Θεού, καλώ τους Χαρουτ και Μαρούτ, του αρχαγγέλους της τέχνης να υποτάξουν τα Τζίνι της φυλής των ( δώστε τό όνομα της φυλής που βρήκατε κατάλληλη για τον σκοπό σας) αρχίστε να ψέλνετε το όνομα του Αλλάχ εννέα φορές σαν Μάντρα και έπειτα τρεις φορές το όνομα Χαρουτ και το όνομα Μαρουτ( αρχάγγελοι που κατά την ισλαμική παράδοση έδωσαν την μαγεία στην ανθρωπότητα στον πύργο της Βαβέλ).

Τελειώνοντας το μάντρα θυμιάστε το φυλαχτό περνώντας το πάνω από το σκεύος του βορρά τρεις φορές και τρείς από του νότου. Οραματιστείτε το αποτέλεσμα του σκοπού σας ενώ ταυτόχρονα τρίβετε το κόσμημα σας ανάμεσα στις παλάμες σας και δονείστε την λέξη “Αλ Μουντακίμ” που σημαίνει εκδικητής Θεός αν είναι για εργασίες προστασίας από εχθρούς η και καταστροφής, ή την λέξη “Ντου ελ τζαλαλί γουάλ ικράμ”’ σε περίπτωση που θέλετε να φέρετε χρήματα και αφθονία στην Ζωή σας ενώ για αγάπη δονείστε το “Αλ Τζαμί”.

Αφήστε την αίσθηση της επιτυχίας να σας πλημμυρίσει και επικαλεστείτε ξανά την φυλή των τζίνι που έχετε επιλέξει λέγοντας “Στα 99 ονόματα του Αλλάχ, σε εξορκίζω στην Σελήνη και τα άστρα, εσένα Ευγενικό/Πονηρό Ντζιν της φυλής των (πχ Γκουλς) έλα και κατοίκησε μέσα στο ιερό φυλακτό μου και φέρε την εκπλήρωση της επιθυμίας μου”. Αν κάποιος θέλει μπορεί επίσης αντί για φυλακτό να χρησιμοποιήσει έναν παλιό άφθαρτο καθρέπτη και να τον φορτίσει με το πνεύμα ώστε να τον συμβουλεύται μαγικά φτιάχνοντας έτσι έναν αραβικό μαγικό καθρέπτη. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να θάψει πρώτα τον Καθρέπτη για τρεις μέρες σε άμμο θαλάσσης και έπειτα να κάνει όλη την παραπάνω διαδικασία μόνο που θα δονήσει το όνομα “Αλ Κχαμπίρ”, Ο Παντογνώστης Θεός. Στο τέλος της γητειάς μας θα πρέπει να χύσουμε στο πάτωμα λίγο κρασί και να τοποθετήσουμε από πάνω τον καπνό, ως σπονδές. Αφού στεγνώσει το κρασί τον καπνό τον θάβουμε σε μια γλάστρα λουλουδιών.

Κλείνοντας θα ήθελα να προειδοποιήσω ότι και αυτή, όπως και κάθε άλλη μαγική μέθοδος, όταν χρησιμοποιείται ενάντια στην ελεύθερη βούληση κάποιου, ο χειριστής της έχει να αντιμετωπίσει τον γνωστό νόμο της δύναμης και της ανταποδοτικής δικαιοσύνης, για αυτό συνιστώ προσοχή!!!!

Παναγιώτης Κάρδαρης



            Η λεπτομερής περιγραφή βρίσκεται στο Γαλλικό Grand Dictionnaire:
            «To  βασανιστήριο του διοβελισμού ένα από τα φοβερότερα εφευρήματα της ανθρώπινης θηριωδίας, είναι το σούβλισμα του κατάδικου σε ξύλινο πάσσαλο. Ξαπλώνουν το θύμα καταγής μπρούμυτα με τα πόδια πολύ ανοικτά και τα χέρια δεμένα στην ράχη. Για να  ακινητοποιηθεί εντελώς και να μη διαταράσσεται η εργασία του δημίου στερεώνεται στη ράχη του μελλοθάνατου ένα σαμάρι επάνω στο οποίο κάθεται ένας από τους βοηθούς του. 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ανασκολοπισμός. Ξυλογραφία που δείχνει τον Ρουμάνο Κόμη Δράκουλα  να παρευρίσκεται των μαζικών εκτελέσεων δειπνώντας σε πλούσιο τραπέζι.

Ο δήμιος, αφού προετοιμάσει την είσοδο με λίπος, πιάνει το παλούκι με τα δύο του χέρια και το μπήγει όσο βαθύτερα μπορεί και ύστερα το χτυπάει με κόπανο ώστε να εισχωρήσει πενήντα ή εξήντα εκατοστά. Ανασηκώνει τότε τον σουβλισμένο και το στερεώνει στο χώμα αφήνοντας το θύμα να ξεψυχήσει καρφωμένο. Καθώς ο δύστυχος δεν μπορεί να κρατηθεί από πουθενά το παλούκι βυθίζεται , εξαιτίας του βάρους του σώματος , όλο και πιο πολύ και τελικά βγαίνει ή από τη μασχάλη  ή από το στήθος ή από το στομάχι . Κι ο θάνατος που θα τερματίσει το αποτρόπαιο μαρτύριο αργεί. 

Αναφέρονται περιπτώσεις παλουκωμένων που έζησαν τρεις ημέρες σ αυτή την θέση . Η διάρκεια του βασανισμού εξαρτάται από την σωματική διάπλαση του ατόμου και την κατεύθυνση που δίνεται στον πάσαλο.  Αυτό εξηγείται εύκολα. Από έναν εκλεπτυσμό της φρικαλέας θηριωδίας τους φροντίζουν μα μην είναι αιχμηρό το παλούκι αλλά αμβλύ και κάπως στρογγυλεμένο στην άκρη . Γιατί η αιχμή θα περνούσε τα όργανα κατά την διολίσθηση του παλουκιού και θα προκαλούσε τον άμεσο θάνατο. 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Αναπαράσταση ανασκολοπισμού σε νεο-ασσυριακό ανάγλυφο της εποχής του Σενναχειρείμ. 


Η στρογγυλεμένη όμως απόληξη του πασσάλου παραμερίζει τα σπλάχνα, τα μετακινεί χωρίς να εισχωρεί στους ευαίσθητους ιστούς.... παρά τους εφιαλτικούς πόνους που προκαλεί η συμπίεση των νεύρων η ζωή παραμένει για ορισμένο χρόνο. Γιατί είναι προφανές ότι αν το παλούκι , αντί να ακολουθήσει τον άξονα του σώματος , εισχωρήσει λοξά δεν θα βγει από το στέρνο ή την μασχάλη αλλά θα τρυπήσει το υπογάστριο. Κι έτσι αφού παραμείνει άθικτη η θωρακική χώρα και δεν πλήττονται βασικά όργανα η ζωή θα παραταθεί περισσότερο».



            Στην ΑΥΓΗ το 1967 δημοσιεύθηκε πως έγινε το μαρτύριο του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΔΙΑΚΟΥ:


« Ζων ο κατάδικος ετίθετο επί ανεστραμμένου σάγματος ύπτιος , δεμένος χείρας και πόδας , δύο ρωμαλέοι δήμιοι εκάθηντο επ αυτού, τρίτος εστήριζεν  εις τον πρωκτόν ξύλινον οβελόν όμοιον με τας σούβλας ας μεταχειριζόμεθα δια το ψήσιμον των αρνιών  του Πάσχα , και τέταρτος δια σιδηράς ή ξυλίνης σφύρας εκτύπα του οβελού το οπίσθιον, εωσούν η ακωκή εξήρχετο εκ της κεφαλής ή θατέρας των ωμοπλατών καθ ην τυχαίως ελάμβανεν διεύθυνσιν. Εάν ο οβελός εξήρχετο εκ της αριστεράς ωμοπλάτης ο ούτω βασανιζόμενος απέθνησκε μετ’ ολίγον, εάν δε εκ της δεξιάς έζη και τρεις και τέσσερας ημέρας. Τρεις όλας ημέρας εβασανίσθη ούτως ο αείμνηστοςΔιάκος και ήθελεν βασανισθη έτι πλέον εάν οίκτου δεν τω έθραυε δια σφαίρας το κρανίον εις άτακτος»
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Ανασκολοπισμός 
Ας δούμε πως η λαϊκή μούσα περιγράφει το γεγονός:
 « Τον Διάκο τόνε παίρνουνε και στο σουβλί τον βάζουν
     Ολόρτο τονε στήσανε κι αυτός χαμογελούσε».


Ο  Σπ Τρικούπης στον Γ τόμο σελ 196 αναφέρει : « κοινοποιήσας την σκληράν απόφασιν τω έδωκεν εις χείρας και το άτιμον και οδυνηρόν εργαλείον του θανάτου τω είπεν να τον ακολουθήσηβαστών αυτό». 
Ο Φιλήμων καταγράφει και την λαϊκή παράδοση ότι μετά το παλούκωμα τον έψησαν.
            Ο Γάλλος Guer το 1774 στο βιβλίο του « Ήθη και έθιμα των Τούρκων» περιγράφει όπως ανωτέρω με παραλλαγές το σούβλισμα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
            Ο τρόμος του παλουκιού απλώθηκε σε όλο τον Ελληνικό χώρο και γενικεύτηκε αμέσως μετά τον ξεσηκωμό. Το 1805-1806 τουρκικές δυνάμεις πραγματοποιούσαν αιφνιδιαστικές εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στον κεντρικό Μωριά κατά των Κλεπτών.... η εκστρατεία είχε αποτελέσματα, οι Τούρκοι εμφανιζότουσαν στις περιοχές με χιλιάδες  παλούκια και πραγματοποιούσαν δημόσιους διομβελισμούς, έσειναν σε περίοπτα σημεία τα απαίσια σύνεργα του βασανιστικού θανάτου βαμμένα μάλιστα κόκκινα για να διακρίνονται από μακριά , έτσι σκόρπιζαν τον πανικό στα χωριά, όπως περιγράφει ο Αμβόσιος Φραντσής , ομαδική παράκρουση έπαθαν οι κάτοικοι και έτρεχαν και κυνηγούσαν με τους τούρκους τους Κλέπτες σε πόλεις και βουνά προκειμένου να αποφύγουν τον φοβερό και μαρτυρικό θάνατο, γράφεο ο Αναγνώστης Κοντάκης «...Κατήντησε ο πατήρ να συλλαμβάνει τον υιόν και να τον παραδίδη», έτσι έγινε ο χαλασμός των Κλεπτών του Μωριά.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ανασκολοπισμός Αλβανού.
            Tο 1718 ο Γάλλος Depellegrin είδε στην Μεθώνη να διομβελίζονται δύο Αλβανοί, μέλη ληστοσυμμοριών που λυμαινοταν τον Μωριά. "Τους σούβλισαν χτυπώντας το παλούκι με ξύλινο κόπανο".

            Στην επικράτεια του Αλή Πασά  το σούβλισμα ήταν καθημερινό μέτρο καταστολής και τρομοκρατίας, ένα δημοτικό τραγούδι λέει : «Αλή Πασάς επέρασε με δεκα οκτώ χιλιάδες φέρνει μπαλτάδες και σουγλιά και παλουκώνει». Ο Αλή Πασάς εξανάγκαζε συγγενείς κρατουμένων, υπό το κράτος παραλυτικού φόβου, με τα χέρια τους να σουβλίζουν  συγγενείς για να αποφύγουν οι ίδιοι το παλούκωμα ( τους έψηναν).


            Κατά την επανάσταση οι Τούρκοι χρησιμοποίησαν κατά κόρον το σούβλισμα σαν μέθοδο τρομοκράτησης των Ελλήνων, υπάρχουν πολλές μαρτυρίες από Έλληνες και ξένους μάρτυρες των γεγονότων, χαρακτηριστική  περίπτωση είναι του Γεώργιου Παξινού, που όπως αναφέρει ο Philip Green ο Άγγλος πρόξενος στην Πάτρα, οι Τούρκοι τον άλειψαν με πίσσα και άλλες ύλες και τον έκαψαν ζωντανό, ο ίδιος γράφει και για άλλα παλουκώματα που έκαναν οι τούρκοι στην Πάτρα. 


Ο Γάλλος Voutier ήταν παρών σε ανάλογο περιστατικό στην Τρίπολη και γράφει: «....τον σούβλισαν και τον έψησαν μπροστά στα μάτια μας....». Ο Άγγλος κληρικός Waddington αναφέρει περιστατικά σουβλίσματος το 1821 στην Αττική «....Μερικούς τους παλούκωσαν κιόλας για να κορέσουν τη θηριωδία τους....»  Ο Francois Pouqueville γράφει ότι κατά την πολιορκία της Μονεμβασιάς το 1821 οι Τούρκοι αιχμαλώτισαν 30 Μανιάτες, δύο απ αυτούς τους παλούκωσαν και τους ψήσανε ζωντανούς. 




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Διάκος αντιμετώπισε το μαρτυρικό του θάνατο με θάρρος.

Ο Κασομούληςμνημονεύει το φρικτό τέλος ενός πατριώτη καλόγερου που αιχμαλωτίστηκε στο Μεσολόγγι. Ο Ιταλός Fr Pasqua περιγράφει το σούβλισμα του Έλληνα υποπρόξενου της Δανίας Γιακουμάκη ή Σαλονικιού στην Χίο, στην πλατεία Βουνακίου με ένα μανουάλιτης εκκλησίας, το μεταλλικό μέρος βγήκε από αριστερό ώμο του θύματος, άκουσε το θύμα να φωνάζει  «νερό, νερό» αλλά κανείς δεν τολμούσε να του δώσει 
Αλλά και ο Μακρυγιάννης συχνά αναφέρει  για παλούκωμα αγωνιστών , μαζικά παλουκώματα έγιναν στην Κωνσταντινούπολη μόλις άρχισε η επανάσταση των Ελλήνων τον 18οαιώνα για το θέμα αυτό αναφέρεται ο Γερμανός τεχνίτης Johann Aygust Strait γράφει λοιπόν « ...δύο κακούργοι σήκωσαν ψηλά έναν Έλληνα και μια Ελληνίδα και τους κάθισαν με δύναμη πάνω στο κοφτερό και αιχμηρό σίδερο έτσι που η αιχμή διατρυπώντας τα σπλάχνα έφτασε στο στήθος, παλούκωσαν έτσι 44 . Καθώς ήταν οβελισμένοι σπαρταρούσαν σαν τα σκαθάρια που καρφώνουν τα παιδιά με την βελόνα  για να διασκεδάσουν. Ένα θανατερό θανατερής αγωνίας ανέβαινε ως τον ουρανό. Κρατούσε μία ώρα έσβηνε και το κεφάλι έγερναν στο πλάι....».  Φυσικά οι Τούρκοι χρησιμοποίησαν το παλούκωμα από της εμφανίσεως των στην ιστορία είναι μια καθαρά τούρκικης έμπνευσης εκτέλεση που την έφεραν από τα βάθη της Ασίας απ που εκπορεύονται και είναι δείγμα του πολιτισμού τους και της βαρβαρικής προέλευσης των , δες μερικά δείγματα : Το 1470  κατά την άλωση της Χαλκίδας από τον Μωάμεθ Β οι αιχμάλωτοι στρατιώτες της φρουράς ανασκολοπιστήκαν. Το 1465 σουβλίστηκε ο Μιχαήλ Ράλλης αρχηγός των Ελληνικών στρατευμάτων που πολέμησε στο πλευρό των Ενετών.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οι Τούρκοι αυτόν τον θάνατο τον είχαν κάνει κάτι συνηθισμένο για τους εχθρούς τους.
Βέβαια υπήρξαν και ανάλογες πράξεις (απείρως λιγότερες) για εκδίκηση, δες μια τέτοια ιστορία:
Οι Τούρκοι σε μια έξοδο από την Ακρόπολη κατά την πρώτη πολιορκία (Νεέμβριος 1822) συγκρούστηκαν με τους επαναστάτες στο Χαλάνδρι. Σκοτώθηκαν 32 Οθωμανοί και αιχμαλωτίστηκε ένας. Αυτός λοιπόν παραδόθηκε στους συγγενείς του Αθηναίου καπετάνιου Αναστασίου Λέκκα, που είχε θανατωθεί με βασανηστήρια από τους Τούρκους. Εκείνοι "σουβλίσαντες τον έρριψαν εις την πυράν προς εκδίκησιν" όπως αναφέρει ο Μιχ Οικονόμου τόμος Α σελ 89






via
- Μεταφυσικά -